Niets staat vast, alles is in beweging in deze vloeibare wereld.

De wereld kan momenteel als bijzonder vloeibaar worden ervaren. Door wetenschappelijke ontdekkingen en technologische ontwikkelingen zijn opvattingen die lang in steen gehouwen waren, gaan stromen. Begrippen als tijd, ruimte, realiteit, natuur, object en mens. Socioloog en filosoof Zygmunt Bauman heeft uitgebreid geanalyseerd welke gevolgen het voor ons, de ‘liquid moderns’, heeft in deze vloeibare maatschappij waarin verankerde ideeën en leefwijzen onder druk zijn komen te staan, te leven. Ondertussen spreidt vloeibaarheid zich als een olievlek uit en duikt het in allerlei terreinen op.

Deze hybride, instabiele wereld intrigeert ook de kunstenaars in Fluid Desires. Hun postapocalyptische cocktails en kunstwerken met een vloeibare allure zoomen ondermeer in op de vervagende grenzen tussen organisch en anorganisch, natuurlijk en synthetisch en levend en niet-levend. Dit zijn kunstenaars die de wereld via materie proberen te begrijpen. Hun werk bedient zich niet van symbolen of metaforen noch beeld het iets af, integendeel, het ís.

De kunstwerken, een explosie van kleur, textuur en glibberigheid, zijn verwant in esthetiek. Door de expositie waart het idee van besmetting. Besmetting in de zin van betekenissen die zich vermengen, beelden die samensmelten en ideeën die elkaar aansteken. Fluid Desires heeft bij vlagen science-fiction achtige trekjes doordat gefantaseerd wordt over de toekomst.